Quedlinburg

Deze morgen vertrokken we onder lichte regen naar het Harz gebergte, wat zowat centraal ligt in Duitsland. De natuur is veranderd in bijna Toscaanse heuvels, maar dan zonder cipressen. Ook de zon was terug van de partij toen we aankwamen in onze volgende slaapplaats in Quedlinburg. Een klein dorpje met oude huizen met houtwerk, zoals je er in de Elzas ziet. Heel veel toeristen in het kleine autovrije centrum. En ook Vlamingen, Nederlanders,…

Na de middag reden we tot het nabije Thale om te gaan klimmen in een ‘kletterwald’,  een klimparcours tussen de bomen. Dit wilden we maandag al doen in Potsdam maar alle kletterwalden bleken gesloten op maandag… deze keer lukte het wel, al bleef Koen aan de grond door zijn kniepijn.  Elise mocht vier van de acht parcours doen, maar de vierde was echt niet evident en er ontbrak Nathalie en Elise vaak aan spierkracht om verder te geraken, waardoor ze halverwege het voor bekeken hielden en zicht verder richtten op de ‘kinderparcours’. Arthur kon hier wat energie kwijt… zoveel dat hij voor het avondeten bijna in slaap viel op zijn bed. 

We hebben hier een gerenoveerd studiotje in een oude woning, met allemaal Ikea meubels. Er is echter in de gang een niveau verschil, dat niemand bij aankomst  had opgemerkt waardoor Nathalie vijf minuten na aankomst de grond wat van dichterbij ging bekijken… au au, maar niets gebroken…

S’avonds werd het helemaal spannend toen we op zoek gingen naar een plaats om te eten…. Alle restaurants bleken overal vol, en nog veel andere gezinnen waren op zoek zoals wij. Zelfs afhaalpizzerias deden geen afhaal omdat de keuken de drukte niet aankon. Het zegt dus iets over de drukte van het dorp… we belandden dus bij de enige Vietnamees die nog een tafel vrij had en ons redde van de bedelstaf, of van koeken eten in onze keuken.
Dat belooft voor de komende avonden…