Zondag 23 juli Triberg, Schramberg en Schiltach

Vandaag bleef het zoals gehoopt droog, en af en toe kregen we de zon zelfs te zien. Dat is alvast een goed begin. We begonnen de dag met een heerlijk en gevarieerd ontbijt en trokken dan te voet naar Triberg waar we logeren. Van daaruit vertrekt de wandeling naar de hoogste watervallen van Duitsland: de Tribergse watervallen van Gutach, 163 m in zeven etappes. Samen met veel internationale toeristen genoten we van de toch wel steile klim door de bossen.Door de verschillende etappes was de waterval minder spectaculair dan verwacht, maar de wandeling was zeer aangenaam. Bijkomende bezienswaardigheid: er waren veel eekhoorns die met veel plezier komen eten van de pindanoten die je hen kunt gooien. Hoogtepunt voor Elise die overal chipmunks zag.  Nadien keerden we naar het centrum van Triberg om de vele koekoeksklokken te gaan bewonderen in de vele souvenirswinkels, want dit is de hoofdstad van de Koekoeksklokken, dolle pret... Alle prijzen van 30 euro (zonder koekoek) naar 3500 euro en zelfs meer. Er is ook nog de grootste ter wereld wat verderop 4.5 m *4.5m. De koekoek bleek dan voor een euro buiten te komen en de poppetjes dansten rond op de melodie van Edelweiss, meer kitsch kan niet. We reden nog snel naar het station waar een stoomtrein vandaag een ritje doet in de streek. We hebben getwijfeld om die te nemen, maar nu het vandaag droog bleef was het wat jammer om een hele namiddag in een trein te zitten. Het zien van de stomende locomotief maakte Elise weeral dolgelukkig. Het duurde even voor het vertrek, jawel met stoomfluit, hoge grijze wolken en als extratje kwamen we onder heel fijne roetpartikels na zijn vertrek... Toet Toet. We stopten in een heerlijke gasthof, dat al van 1790 bestaat, in handen van dezelfde familie. Alle portretten van vorige en huidige generatie hingen aan de muur. Ondanks het late uur nog vol gasten, en het eten was overheerlijk: de place to be... Van daaruit reden we door naar Schramberg waar een Eisenbahnmuseum (en automuseum, maar daar hadden de kinderen niet zoveel zin meer in, ondanks de prachtige oldtimers...) . Voor Elise een topmoment weeral, overal modelbouw van Marklin of zelfgemaakte treinen die met een duw op een knopje begonnen te rijden. Heel spectaculair was het niet, maar voor een vijfjarige treinfanaat top. Om de dag te beëindigen reden we terug richting Triberg met een omweg langs Schiltach. Heel rustig (waar waren alle Japanners naartoe?) , heel stil (alle winkels gesloten op zondag, amper terras of horeca), maar oh zo prachtig: allemaal oude vakwerkhuizen, de oudste van begin 16de eeuw! smalle steile straatjes, prachtig! Jammer dat je ze niet binnenin kunt bezoeken. En zo ging deze dag weeral voorbij, een lekkere menu in het restaurant, wat spelen in de speeltuin van het hotel met Nederlandse vriendjes... Rust...En zien wat het weer morgen brengt...