Rabsteijn, Terezin en … Praag

We vertrokken mooi op tijd vanuit Decin en reden eerst langs het nabije Rabsteijn: een totaal vervallen site in het bos waar de Duitsers in de oorlog geheime wapens probeerden te ontwikkelen in ondergrondse bunkers en gangen. Helaas kan je dit enkel begeleid bezoeken, en dien je dit een dag op voorhand minstens aan te vragen. Het werd dus een wandeling in het bos tussen wat bunkers, met een hele familie katten en kleine poesjes waar de meisjes wild van werden.

Onderweg langs mooie nieuw geasfalteerde wegen viel het toch op hoeveel oude, ooit mooie huizen volledig in verval liggen te verkrotten, tussen helemaal gerenoveerde panden. Een half uurtje verder aan de andere kant van de Elbe ligt Terezin, ook gekend als Theresienstadt. Een oud fort van eind 18de eeuw in ster vorm, met volledige omwalling perfect bewaard. Maar helaas ook gekend omdat de stad als Joods Ghetto werd gebruikt in de tweede wereldoorlog. De stad is nog quasi intact gebleven, en nu gewoon terug bewoond. Van een paar duizenden inwoners groeide de stad aan tot 60000 inwoners, afgesloten van de wereld, ondervoed, met weinig medische zorg en watertekort, maar naar de buitenwereld toe het voorbeeld van de zogezegde goede levensomstandigheden van gedeporteerde joden. Hier overleden duizenden Joden, en uiteindelijk werd 3/5 naar vernietigingskampen gestuurd, in totaal verbleven meer dan 140000 joden in Terezin in de oorlogsjaren. In het kleine fort dat ernaast ligt was er nog een kleine gevangenis. Heel indrukwekkend allemaal.

En dan reden we eindelijk door naar Praag, nog steeds onder een warme zon. Het inchecken in ons nieuw hotel verliep vlot, en de auto kon voor een paar dagen veilig in de ondergrondse parking. 
We waagden ons aan typische Tsjechische gerechten: knoflooksoep, goelash met knedlik (knoedels) en een varkensknie. Niet echt om wild van te worden eerlijk gezegd.

We eindigden de avond met een zonnige avondwandeling langs de Moldau, langs de vele bars en boten aan de kade. We hebben al prachtige gebouwen gezien aan de oevers, artdeco, modern… heel gezelige sfeer ook. Op de terugweg naar het hotel stopten we nog een laatste keer langs de St Cyrilus en Methodiuskerk, voor wie het niets zegt: de film Anthropoid vertelt het verhaal, met Cillian Murphy ( ja, Oppenheimer): Tsjechische verzetstrijders die een aanslag op de SSer Heydrich pleegden in 1942 verschuilden zich urenlang in deze kerk, bestookt door de op wraak beluste nazis. Uiteindelijk, vast in de crypte konden ze niet anders dan zelfmoord te plegen. De kogelgaten staan nog in de buitengevel. De wraak van de Duitsers kende geen vergelijk: hun thuisdorp Ledice, hier een klein uurtje vandaan werd van de kaart geveegd met al zijn 800 inwoners.

en toen waren onze voeten echt moe…