Schloss Charlottenburg - Tempelhof

Stress deze ochtend! Gisterenavond hadden we een perfecte uitgestippelde route met de bus  voor ons bezoek aan het slot Charlottenburg. Deze ochtend bleek google maps vol verbodstekens, alle straten in de buurt van het kasteel waren verkeersvrij.  Even navraag bij het hotel en er bleek een marathon gepland te zijn. Geen bus, geen tram, en wel een te halen tijdslot. Al gelukkig was er nog een S bahn onder de grond, en met wat meer stappen dan gepland geraakten we net op tijd voor ons bezoek!

Charlottenburg was het kasteel van de Pruisische koninklijke familie vanaf begin 18de eeuw. Helaas werd het in 1943 vrij hard gebombardeerd en verdwenen de meeste kamers in de vlammen.

Heel weinig is nog origineel, heel wat kamers werden zelfs niet hersteld omdat er te weinig documentatie was over hoe die er in oorsprong hadden uitgezien. De beroemdste kamers zijn gerenoveerd, maar een aantal ook in de stijl van hoe ze dachten dat die eruit hadden moeten zien. Niet echt authentiek dus. Maar de mooiste waren wel de moeite.
Nog even een wandeling door de wel niet erg spectaculaire kasteeltuinen, ( met gesloten mausoleum) en dan na een broodje richting Tempelhof waar we een gegidst bezoek hadden vastgelegd in het Engels. 

 In een klein groepje kregen we van Nederlander en historicus Ben een rondleiding van meer dan twee uur. Heel interessant al is het gebouw in de loop der jaren hard veranderd. Het vliegtuiggebouw werd midden jaren dertig gebouwd om als megalomaan vliegveld te dienen in het Naziregime. Het gebouw geraakte net niet af voor de oorlog. Het ontbreken van materiaal en werkkrachten in de oorlog zorgde ervoor dat het bleef zoals we het nu kennen. Eigenlijk moest er op het dak een VIP tribune komen, en aan de binnenkant over de zware stalen daken voor de hangars zouden er tribunes komen voor 100000 toeschouwers die dan vliegshows of andere militaire parades konden bewonderen. vandaar de 23 torens met trappen om al dat volk binnen 30 minuten terug buiten te krijgen. En als het nog even kon zou rond het hele vliegveld ook tribunes komen zodat een miljoen mensen konden plaatsnemen, maar zover is het nooit gekomen.

Het perfecte symmetrische gebouw moest vooral imponeren. Je kwam een majestueuze vertrekhal binnen van 25 meter hoog met grote ramen die uitgaven op de startende vliegtuigen. Ondertussen is de halvloer wel verhoogd met vier meter, en een nieuw plafond verlaagde het oorspronkelijke met  10 m. Het hele gebouw bleef volledig intact ondanks de bombardementen.
De luchthaven was lang de enige vluchtroute naar West-Europa toen de wegen van Oost Duitsland wel dicht waren. Daarom kwam er een blokkade eind jaren 40. De Sovjets hoopten op die manier de bevolking uit te hongeren en dat de Berlijners zich tegen de Geallieerde bezetting zouden keren. Maar tevergeefs, want gedurende meer dan 300 dagen werd er een gigantische luchtbrug georganiseerd om de bevolking kolen en voeding te brengen. Uiteindelijk gaven de Sovjets toe en ontstonden er twee aparte Duitslanden en een definitief gescheiden Berlijn. Buiten staat het monument dat aan deze periode herinnert.
 

Ons bezoek bracht ons tot het zesde en hoogste verdiep, dat jarenlang door de intelligentiediensten van de Amerikaanse troepen werden gebruikt. Ze verbleven in het gebouw, hadden heel wat sportfaciliteiten, van basket, baseballveld tot bowling, maar ook zwembaden naast het vliegveld. Door de groter wordende vliegtuigen, op een niet verlengbare startbaan werd de luchthaven uiteindelijk gesloten. Het veld blijft nu al jaren een recreatieruimte voor de Berlijnse bevolking, en hopelijk blijft het zo een enorme groene vlakte in het hart van de stad. Wel wordt het nog geregeld voor films gebruikt, van Indiana Jones tot zelfs The Hunger Games. Een nieuwe invulling van het enorme gebouw is er nog niet en nu staat het dan ook leeg. We bezochten ook nog de kelders, met oa de vele maar kleine schuilkelders van de oorlog, versierd met kindertekeningen om de kinderen gerust te stellen. In totaal telde het gebouw negen verdiepingen.

We keerden terug naar het centrum en aten in eenVa Piano, en weereens moesten we onze vaccinatiebewijzen tonen, en kregen we de kinderen wel mee binnen. Blijkbaar doen ze dat in dit deel van de stad dus wel ernstig, zo vreemd na die weken zonder enige controle… Maar goed, zolang we aan eten geraken…