11 augustus Niagara Falls

Onder een stralende zon vertrokken we richting de grens. Onderweg de wijngaarden uit de streek, maar ook amish koetsen en veel landbouwgronden. Afstanden rijden gaat hier trager doordat de maximum snelheid veel lager ligt dan bij ons. Op de grote tolweg naar Canada is de limiet 110 km/uur omgerekend, het duurt dus allemaal wat langer. We stopten eerst aan de Amerikaanse kant van de Niagara Falls. Wat een adembenemend uitzicht. We boekten een boottoer naar de watervallen, met een blauwe poncho, terwijl de Canadese buren een rode poncho dragen. Dit ging zeer snel en vlot ondanks de vele toeristen (amper europeanen wel). De kracht van het water is ongelooflijk, de wind, het water, de flapperende ponchos, dit is een unieke ervaring. Na wat wandelen langs de uitzichtspunten gingen we in de rij op de rainbow bridge, om de grensovergang door te rijden. Aanschuiven dus… na een 40 tal minuutjes liet een vriendelijke douanier wiens vrouw uit België lekker bier had meegebracht ons door. Het uitzicht aan Canadese kant is zoals iedereen zegt nog mooier. De stad is hier ook veel aangenamer, al zijn er ook veel meer toeristen nog. Bij ons hotel hebben we een kamer met zicht op de falls, en dat is helemaal super omdat er hier s’avonds gekleurd licht schijnt op de watervallen en er een vuurwerk is om 10 PM.