12 juli Capital Reef - Bryce

Welcome to Utah, In God we trust... het is eens wat anders.

 Vandaag was onze langste rit op de planning, dat wisten we op voorhand, alleen niet dat de afstand toch veel langer zou duren doordat je trager moest rijden op sommige stukken, en dat de door Maarten aanbevolen reis langer was dan wat google maps voorstelt, maw via capitol reef np duurde het twee uur langer dan langs de berekende weg...Maar door de vele canyons heb je niet veel keuze. Je moet er rond rijden. Vrij snel zaten we op een niet geasfalteerd weg te rijden, bergop en helemaal alleen, wat ook niet op de kaart af te lezen was. Helemaal alleen met een landschap tot aan de horizon, wow... maar toch waren we blij terug autos te zien rijden en een normale weg te berijden... onderweg prachtige zo afwisselende landschappen, van woestijnzand, rode rotsen, witte rotsen, zwarte rotsen, provence achtige struikgewas, tot groene bossen... en dit altijd op een paar mijl van elkaar. We reden ook tot bijna 3000 m hoog, al merkte je daar weinig van, omdat het steeds brede vlakten zijn bovenaan de bergen. Het was heel rustig op deze weg, en ook weinig dorpjes of stopplaatsen. We waren blij nog een plek te vinden waar we konden eten op de middag. Tot Koens spijt weinig tot geen dieren, enkel in de bossen zagen we drie herten de baan oversteken, en een paar eekhoorntjes, maar anders amper een vogel te zien... Pas tegen de avond kwamen we aan in Bryce, dicht tegen het nationaal park. We kregen nog op het einde wat regen en de temperaturen zijn hier koeler dan wat we tot hiertoe gewend waren. Koen kon toch een bier kopen in het restaurant, een stella artois zelfs, maar ‘legere’, met minder alcohol, in Utah is alcohol niet geliefd, in ons restaurant gisteren was alles zelfs non alcoholisch.  Morgen bezoeken we het park.